موفقیت یک ایرانی در استخراج طلا از زباله ها
یک ایرانی موفق به استخراج طلا از آشغال شد!
اخیراً داستان جالب یک ایرانی جوان به نام بهرام، که موفق شده است از طریق فناوری‌های پیشرفته و استخراج مینی‌طلا از آشغال، موفق به کسب موفقیت‌های چششویری شود، به وسیله رسانه‌ها منتشر شده است. بهرام که از بنیانگذاران یک شرکت فناوری برتر است، با استفاده از ایده‌های نوآورانه و دانش فنی خود، توانسته است روش‌های منحصر به فردی برای استخراج طلا از آشغال را کشف کند.
این داستان نشان می‌دهد که با تلاش و خلاقیت، می‌توان به راه‌حل‌های جدیدی برای مسائل و مشکلات موجود رسید. بهرام با پشتکار و اراده قوی، به اثبات این نکته پرداخته است که می‌توان از منابع موجود یافتن روش‌های جدیدی برای بهره‌برداری و بهره‌مندی بیشتر کرد.
نوآوری و کارآفرینی این ایرانی موفق، نشان می‌دهد که هنوز هم پتانسیل بالقوه‌ای برای توسعه و تحول در بخش‌های مختلف وجود دارد. این داستان الهام بخش و مثالی برای دیگر افراد است که با خلاقیت و پشتکار می‌توانند به راه‌حل‌هایی نوآورانه برای موضوعات مختلف برسند و موفقیت‌های چششویری را کسب کنند.
۲۴ بهمن ۱۴۰۲ ساعت ۱۳:۵۲
یک محقق ایرانی به همراه تیمی از دانشگاه زوریخ سوئیس، به وسیله هواژل مشتق شده از شیر موفق به استخراج طلا از زباله های الکترونیکی شدند.
در دنیایی که بشر به طور فزاینده ای به فناوری‌های مختلف وابسته است، زباله های الکترونیکی نیز به چالشی بزرگ تبدیل شده‌اند. دانشمندان در جدیدترین دستاورد خود موفق به استخراج طلای خالص از برد یا مادربرد لوازم الکترونیکی شدند که می‌تواند یکی از جذابترین دستاوردهای بشر تا به امروز باشد.
استخراج طلا با استفاده از هواژل شیر مانده!
وسایل الکترونیکی دور ریخته شده نه تنها فضای ارزشمند دفن زباله را مصرف می‌کنند، بلکه نشان دهنده فرصتی از دست رفته برای بازیابی فلزاتی گرانبها مانند طلا هستند. به طور معمول استخراج طلا از قطعات الکترونیکی به مواد شیمیایی مصنوعی متکی بوده است که اغلب باعث ایجاد آسیب و ضرر قابل توجهی به محیط زیست می‌شود.
طبق جدیدترین اخبار، تیمی از محققان در موسسه فناوری فدرال زوریخ (ETH Zurich) اخیرأ یک جایگزین نوآورانه و سازگار با محیط زیست ایجاد کرده‌اند. این ماده که به عنوان آئروژل یا هواژل مشتق شده از شیر مانده شناخته می‌شود، می‌تواند قطعات طلای بسیار خالص را از قطعات الکترونیکی دور ریخته شده مانند برد و مادربردها استخراج کند.
مفهوم هواژل مشتق شده از شیر
بکار بردن این مفهوم در کنار استخراج طلا از زباله های الکترونیکی در وهله اول غیر عادی به نظر می‌رسد؛ اما کاملا علمی و واقعی است. این فرآیند شامل تبدیل کازئین به عنوان یکی از پروتئین‌های موجود در شیر به یک هواژل است. پژوهشگران در ابتدا شیر را تبدیل به پنیر کردند و با استفاده از پروتئین موجود در آب پنیر یک هواژل با چگالی کم ساختند. طبق صحبت‌های پژوهشگران ارشد این دستاورد، ارزش طلای استخراج شده ۵۰ برابر ارزشی است که برای تبدیل کردن پروتئین به هواژل سرمایه گذاری می‌شود.
پژوهشگران با استفاده از پروتئین آب پنیر غوطه ور در محلول اسیدی و حرارت دادن به آن، پروتئین‌ها را با تغییر شکل به حالت چند رشته تبدیل کردند و سپس محلول بدست آمده را در حالت خشک انجمادی قرار دادند و یک محصول سبک با تخلخل بالا بدست آوردند. این روش نه تنها پایدارتر، بلکه مقرون به صرفه تر از روش‌های استخراج سنتی است که نوید بخش تاثیر قابل توجهی بر صنعت بازیافت طلا است. همچنین این روش برای جذب طلا از سایر فلزاتی مانند مس، سرب، نیکل نیز مورد آزمایش قرار گرفت و پژوهشگران دریافتند که هواژل توانایی جذب ۹۳ درصد طلای خالص را دارد و میزان جذب سایر فلزات نیز به کمتر از ۱۰ درصد می‌رسد.
استفاده از هواژل مشتق شده از شیر برای استخراج طلا، تنها یک کاربرد بالقوه از این ماده همه کاره است. همچنین این امکان وجود دارد که تکنیک های مشابهی برای بازیابی سایر فلزات ارزشمند از زباله های الکترونیکی توسعه داده شود و مزایای زیست محیطی و اقتصادی این روش را بیشتر گسترش دهد.
محمد پیدایش، مهندس شیمی موسسه فناوری فدرال زوریخ و از پژوهشگران این پروژه گفت:
پژوهشگران ما برای آزمایش اسفنج پروتئینی روی زباله‌های الکترونیکی واقعی، مادربردهای رایانه را در ترکیبی از اسید نیتریک و اسید هیدروکلریک حل کردند. یون‌های طلا روی سطح هواژل نشستند و طلای فلزی را تشکیل داد. هر گرم هواژل، ۱۹۰ میلی‌گرم طلا را جذب کرد. سوزاندن هواژل، طلا را آزاد کرد و آن را به صورت یک قطعه کوچک فلز درآورد.حدود ۹۱ درصد این قطعه طلا بود که معادل ۲۱ تا ۲۲ قیراط است.
همچنین وی افزود:
پژوهش ما در حال حاضر بر سایر پروتئین های حاصل از ضایعات غذایی مانند کراتین و توفو نیز تمرکز کرده است تا شاید بتوانیم سایر نیازها مانند بازیافت فلزات کمیاب را نیز برطرف کنیم. ما می‌توانیم به صورت همزمان به دو موضوع ضایعات مواد غذایی و زباله های الکترونیکی بپردازیم تا یک محصول با ارزش را تولید کنیم.
توسعه هواژل مشتق شده از شیر با گرایش گسترده تر به سمت استفاده از پلیمرهای زیستی در صنایع مختلف هماهنگ است. پلیمرهای زیستی مانند آلژینات، سلولز، ژلاتین، کلاژن و کیتوزان از منابع طبیعی مشتق شده و اغلب زیست تخریب پذیر هستند. این مواد جایگزین پایداری برای پلاستیک‌های حاصل از منابع تجدید ناپذیر، به ویژه در زمینه بسته بندی مواد غذایی هستند.
یکی از کاربردهای امیدوارکننده بیوپلیمرها، توسعه مجتمع‌های پلی الکترولیت مبتنی بر کیتوزان (PECs) برای بسته بندی مواد غذایی فعال است. مانند آئروژل مشتق شده از شیر، PEC ها نیز جایگزین پایدار و بالقوه مقرون به صرفه برای مواد سنتی هستند. همانطور که محققان به کاوش و توسعه این فناوری‌های پلیمری زیستی ادامه می‌دهند، می‌توان انتظار داشت که شاهد افزایش تعداد کاربردها در بخش‌های مختلف، از بسته‌بندی مواد غذایی تا بازیافت زباله‌های الکترونیکی باشیم.
آینده روشن بازیافت زباله های الکترونیکی
توسعه هواژل شیر مانده برای استخراج طلا از زباله های الکترونیکی، گام مهمی به جلو در مقابله با چالش رو به رشد زباله های الکترونیکی است. با ارائه راه حلی پایدار و مقرون به صرفه، این فناوری پتانسیل ایجاد انقلابی در صنعت بازیافت زباله های الکترونیکی را دارد.
علاوه بر این، استفاده از پلیمرهای زیستی مانند هواژل مشتق شده از شیر با روندهای پایداری گسترده تر در بخش های مختلف هماهنگ است. همانطور که این فناوری ها به تکامل خود ادامه می دهند، می توان انتظار داشت که تاکید فزاینده ای بر پایداری و بازیابی منابع در مدیریت زباله های الکترونیکی داشته باشیم. از شیر گرفته تا طلا، این رویکرد نوآورانه برای بازیافت زباله های الکترونیکی، نمونه‌ای هیجان انگیز از این است که چگونه نوآوری علمی می تواند زباله ها را به ثروت تبدیل کند و یادآوری کننده این موضوع است که راه‌حل های برخی از مهم‌ترین چالش‌های زیست‌محیطی ما ممکن است در غیرمنتظره‌ترین مکان‌ها پیدا شوند.
