پیش‌بینی وضعیت ناگهانی در پناهگاه صخره‌ای پیر قوچ، ارسنجان
با اهمیت بالای پناهگاه صخره‌ای پیر قوچ در ارسنجان، کاوش‌هایی با هدف شناخت بهتر توالی لایه‌های فرهنگی و زندگی انسانی در دوران فراپارینه‌سنگی و نوسنگی انجام شده است. این پناهگاه که در سال ۱۴۰۰ توسط حفاران غیر مجاز تخریب شد، بی‌سفال‌ها و اشیاء دیگری از دوره نوسنگی به دست آورده شده است. کاوش‌ها نشان داده که این محوطه احتمالاً مربوط به شکار بوده و ابزارهای سنگی، استخوان‌های حیوانی و شکل‌های دیگری از اشیاء کشف شده است. این محوطه توسط پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری همراه با بنیاد ایلام‌شناسی و مدیریت پایگاه میراث جهانی تخت جمشید مورد پشتیبانی قرار گرفته و اطلاعات بیشتری درباره تغییر در ابزارهای سنگی از فراپارینه‌سنگی به نوسنگی به دست آمده است که در آینده مطالعات دقیق تر در صورت انتشار چند رساله دکتری ارائه خواهد شد. این پناهگاه از سال ۱۳۵۷ شناسایی شده و در سال ۱۳۸۵ توسط سازمان میراث‌فرهنگی با شماره ثبت ۱۷۲۶۰ به فهرست آثار ملی کشور اضافه شده است.
۱:۴۳گمانه‌زنی اضطراری پناهگاه صخره‌ای پیر قوچ، اَرسنجان به منظور شناخت بهتر توالی لایه‌های فرهنگی و چگونگی زیست جوامع انسانی ساکن در منطقۀ فارس در دورۀ اواخر فراپارینه‌سنگی و اوایل نوسنگی انجام شد.به گزارش روابط عمومی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری حسن افشاری سرپرست کاوش لایه‌نگاری پناهگاه صخره‌ای پیر قوچ (قصر-جمال) با اعلام این خبر گفت: پناهگاه صخره‌ای پیر‌قوچ در شهرستان ارسنجان در استان فارس قرار دارد. این محوطه در سال ۱۴۰۰ مورد تعرض حفاران غیر مجاز قرار گرفته بود. یافته‌های سطحی گویای وجود استقراری از دورۀ نوسنگی بی‌سفال ـ فراپارینه‌سنگی است. همین موضوع نشانگر اهمیت محوطه در خصوص پاسخگویی به سؤالات مهمی همچون چگونگی آغاز کشاورزی، تولید خوراک و همچنین اولین نشانه‌های دامپروری در زاگرس جنوبی و استان فارس است.او اظهارکرد: به همین دلیل با حمایت پژوهشگاه، بنیاد ایلام‌شناسی و مدیریت پایگاه میراث جهانی تخت جمشید، کاوش گمانه‌زنی اضطراری در این محوطه به منظور شناخت بهتر توالی لایه‌های فرهنگی و چگونگی زیست جوامع انسانی ساکن در منطقۀ فارس در دورۀ اواخر فراپارینه‌سنگی و اوایل نوسنگی انجام شد.کاوش در این محوطه در تاریخ ۰۵/۱۱/۱۴۰۲ آغاز شد و پس از پایان لایه‌نگاری، ۲۹ بافت فرهنگی با ضخامت ۵ متر به دست آمد که نمایانگر لایه‌هایی از دورۀ فراپارینه‌سنگی و نوسنگی بی‌سفال بود.به عقیدۀ افشاری این محوطه یک ماندگاه کوچک و موقت شکار بوده است. نمونه یافته‌های به دست آمده از این محوطه شامل تعداد قابل توجهی دست‌افزار سنگی، استخوان‌های حیوانی، کوبه، مشته و یک عدد درفش استخوانی است؛ همچنین از ویژگی‌های بارز محوطه و یافته‌های حاصل از آن می‌توان به شناخت سیر تغییر دست‌افزارها از دورۀ فراپارینه سنگی به نوسنگی اشاره کرد که پس از مطالعات نهایی، در آینده در قالب چند رسالۀ دکتری منتشر خواهند شد.این باستان‌شناس تصریح‌کرد: این محوطه اولین بار در سال ۱۳۵۷ توسط باستان‌شناسان ژاپنی شناسایی و کدگذاری شد و در سال ۱۳۸۵ توسط سازمان میراث‌فرهنگی استان فارس توسط محمد‌حسن پاک‌نژاد با شمارۀ ۱۷۲۶۰ در فهرست آثار ملی کشور به ثبت رسید.
- جستجوی هوشمند یک شاعر توسط کودک ۱۱ ساله
- جهش تولید با همکاری مردم، ناقابل توجه مدیریت اقتصادی دولت
- وزیر ارشاد: ترجمه شعرهای فارسی به عربی، اولویت مطالبه رهبری
- کشف یک خانه باستانی از دوره عصر آهن
- از زبان هنر: نقاشی متفاوت دو هنرمند، الهام گرفته از نقش پدرانه‌ی خود
- شناخت فهرست‌نویسی زیر نور چراغ‌برق خیابان
- تهرانگردی: پیچیده‌های خیابان‌هایی که شما را به قلب تاریخ سفر می‌دهند!
- ساخت و پروژه‌های عمرانی تالار وحدت و برج آزادی به اتمام رسیدند
- جادوی زیبایی عکس های سیاه و سفید
- شب‌نشینی در میراث تاریخی و طبیعی اصفهان
