جشنواره فیلم فجر امسال با حضور چهرههای شناخته شده و فیلمهای پرهزینه، به شایستگیهای و لیاقتهای فیلمها جوایز خود را داد. در این جشنواره، فیلمهای با ویژگیهای فرهنگ ملی مانند «پرویز خان» و «پروین» و «آپاراتچی» و «مجنون» جوایز برده و نشان دادند که سینمای ایران همچنان ارزشهای خود را حفظ کرده است.
در جشنواره، نسل تازهای از فیلمسازان جوان نیز حضور پیدا کردهاند که وارد میدان سینما شدهاند و دغدغههایی دارند که خالی از هنر و فکر و اندیشه نیستند. به همین دلیل، این جشنواره نوید و مژده فضای تازه و جدیدی را به سینمای ایران داده است.
به طور کلی، جشنواره فیلم فجر امسال نشان داد که سینمای ایران به نوعی پوست انداخته و دیگر نیازی به عناصر پرمدعای جشنواره و عروسکی ندارد. با حضور فیلمسازان جوانی مانند علی ثقفی و علی طاهرفر و مهدی شامحمدی و مارال بنی آدم، سینما به سمتی جدید میرود که قدیمیترها امثال بهروز افخمی و مسعود جعفری جوزانی و مجید انتظامی و حسن حسندوست و سعید پورصمیمی و رضا ناجی و مهین نویدی در کنار آنها قرار گرفتهاند.
با این تحولات، دیگر جشنواره فیلم فجر به نظر نمیرسد که بسته عناوین و سفارشها دارد. این جشنواره نشان داده است که سینمای ایران به دنبال جذب نسلی جدید از فیلمسازان است که دغدغههایی دارند که خالی از هنر و فکر و اندیشه نیستند. حالا دوران تازهای برای سینمای ایران شروع شده که دیگر تعارف بردار نیست.
۱۲:۳۴دیگر جشنواره فیلم فجر، چندان بسته عناوین و سفارشها به نظر نمیرسد و علی رغم حضور چهرههای شناخته شده و فیلمهای پرهزینه رفقا و دوستان، اما جوایزش را به شایستگیها و لیاقتها میدهد، حتی اگر با سلیقه متولیانش چندان هماهنگ نباشد. تا جایی که فیلمهای اولی ولی خوش ساخت با ویژگیهای فرهنگ ملی همچون «پرویز خان» و «پروین» و «آپاراتچی» و «مجنون» و…. جایزه میگیرند.به گزارش سایت عصر ایران، کیهان نوشت: سال ۱۴۰۲، سینمای ایران، شاهد خواهش و تمنای تحریمیهای سال گذشته بود و مغبون شدن آنها که آلت دست قرار گرفتند تا آنجا که برخیشان حتی با جار و جنجال از اینکه در بخش مسابقه اصلی یعنی سودای سیمرغ نیستند، شاکی شدند!و در غیبت آن تحریمیها، نسل تازهای از فیلمسازان جوان به میدان آمدند که در پی جشنوارهها و حاشیهها و فضاهای پرغوغا و خالی از هنر و فکر و اندیشه نیستند بلکه دغدغه سینما و کشور را داشته و دارند.چهل و دومین جشنواره فیلم فجر، بیش از هر موضوعی، نوید و مژده همین فضای تازه و جدید را داد که سینمای ایران تقریبا از آن فضاهای فرمایشی و جشنوارهای و شبهروشنفکری و فیلمفارسی فاصله گرفته و میادین و عرصههای نوینی را در حیطه سینما و سینماگر و هنر و تفکر و اندیشه ملی و ایرانی تجربه میکند.میتوان گفت سینمای ایران به نوعی پوست انداخته و دیگر نیازی به آن چهرهها و عناصر پرمدعای جشنواره زده و مقلد و عروسکی ندارد. اینک با نسلی جدید پیش میرود که اگرچه آن مدعیان سابق تحقیرش میکنند که بدون نام و نشان مانده اما طرفه آنکه همان نام و نشانهای اصیلتر، این نسل را یاری میدهند.اینک سینماگران جوانی مانند علی ثقفی و علی طاهرفر و مهدی شامحمدی و مارال بنی آدم و فاطمه مسعودیفر و ابوالفضل اسدی و ارسطو خوش رزم و… وارد میدان شدهاند و قدیمیترها امثال بهروز افخمی و مسعود جعفری جوزانی و مجید انتظامی و حسن حسندوست و سعید پورصمیمی و رضا ناجی و مهین نویدی و… در کنارشان قرار گرفتهاند.دیگر جشنواره فیلم فجر، چندان بسته عناوین و سفارشها به نظر نمیرسد و علی رغم حضور چهرههای شناخته شده و فیلمهای پرهزینه رفقا و دوستان، اما جوایزش را به شایستگیها و لیاقتها میدهد، حتی اگر با سلیقه متولیانش چندان هماهنگ نباشد. تا جایی که فیلمهای اولی ولی خوش ساخت با ویژگیهای فرهنگ ملی همچون «پرویز خان» و «پروین» و «آپاراتچی» و «مجنون» و…. جایزه میگیرند.اینک سینمای ایران جرات میکند از توطئههای بهائیت و قربانیهایش بگوید، فیلمبردار جوانی همچون کوهیار کلاری از پشت نام پدرش بیرون زده و یک فیلمبرداری خوش و آب و رنگ و دراماتیک کم نظیر به سینمای ایران تحویل میدهد، فیلمسازان شهرستانی از عمق گمنامی میآیند و با خلاقیت و هوشمندی بابهای تازهای در این سینما باز میکنند، دیگر در فیلمها خانوادهها و پدرها و مادرها تحقیر نمیشوند، حالا دیگر آن سینمای به اصطلاح اجتماعی که فقط از سیاهیها و پلشتیها میگفت، به عمق و تبار و ریشه آن نابسامانیها نقب زده، حالا دیگر سینمای کمدی با شوخیهای سخیف و جوکهای چاله زاری کاری ندارد، حالا انیمیشن استاندارد متفکر و هدفمند فارغ از شبه روشنفکریهای ۸۰ ساله، راهش را پیدا کرده و در میان آثار جشنواره فیلم فجر جولان داده و هل من مبارز میطلبد.حالا دوران تازهای برای سینمای ایران شروع شده که دیگر تعارف بردار نیست. علیرغم همه کاستیها و نقاط ضعف، فصل جدیدی در راه است که ان شاءالله به دوران احتضار این سینما پایان خواهد داد.